Holter EKG to badanie czynności elektrycznej serca, wykonywane przez co najmniej 24 godziny. Dzięki tak długiej rozpiętości czasowej, możliwa jest dokładna ocena pracy serca, zarówno w spoczynku, jak i podczas wykonywania różnych, codziennych czynności. Holter EKG pozwala też sprawdzić pracę rozrusznika oraz wykryć nieprawidłowości w ukrwieniu mięśnia sercowego.
Praca serca, zapisywana jest w pamięci urządzenia, by mogła być później oceniona przez lekarza kardiologa.
Badanie Holter EKG 12 – odprowadzeniowy, przeprowadzane jest w przypadku nielicznej grupy pacjentów, kwalifikowanych do ablacji arytmii nadkomorowych lub komorowych. Pozwala ono zidentyfikować zjawiska EKG, niemożliwe do oceny przy użyciu Holtera 3 – odprowadzeniowego. Chodzi o pełniejszą identyfikację rodzaju arytmii oraz lokalizację jej pochodzenia.
Decyzję o tym, który rodzaj badania ma być wykonany, podejmuje lekarz kardiolog.
Jak działa Holter EKG?
Ciągła rejestracja elektrycznej czynności serca, pozwala na wykrycie arytmii, które nie ujawniają się przy klasycznym, przygodnym badaniu EKG. Zasada działania urządzenia jest taka sama, jak przy spoczynkowym EKG, wykonywanym w gabinecie lekarskim.
Wskazania
Badanie EKG Holter zlecane jest przez nas, najczęściej przy podejrzeniu arytmii (np. kołatania serca, nierównego bicia serca).
Umożliwia wykrycie przyczyn chorób lub monitorowanie samego leczenia. Diagnostyka zaburzeń rytmu serca, pauz jego pracy oraz zmian niedokrwiennych, pozwala na dokładniejszą ocenę stanu zdrowia pacjenta i zastosowanie odpowiedniego leczenia.
Najczęściej stosuje się je w przypadku:
- choroby wieńcowej,
- stanu po zawale serca,
- omdleń oraz utraty przytomności pochodzenia sercowego,
- zaburzenia rytmu serca (kołatania, zbyt wolna akcja serca – bradykardia, uczucie nierównego bicia serca),
- konieczności wszczepienia stymulatora serca, co może być spowodowane blokami przewodzenia i pauzą w pracy serca,
- sprawdzenia rytmu serca po wszczepieniu stymulatora,
- niektórych wrodzonych chorób serca, jako metodę obserwacji,
- komorowe zaburzenia rytmu serca,
- nadkomorowe zaburzenia rytmu serca,
- ocena zmian odcinka ST,
- zakwalifikowanie do zabiegu ablacji,
- napadowe migotanie przedsionków.
Przygotowanie do badania
Zanim pacjent przystąpi do badania, powinien się wykąpać. Ciało należy jedynie osuszyć, bez stosowania jakichkolwiek kremów, balsamów, czy oliwek.
Mężczyźni posiadający obfite owłosienie na klatce piersiowej, powinni zgolić je w miejscach przyklejania elektrod. W innym przypadku, elektrody nie mogłyby dobrze przylegać do skóry, co zaburzyłoby przewodnictwo elektryczne i wpłynęło na przebieg oraz wynik badania.
W trakcie badania, nie wolno moczyć elektrod oraz aparatu, a to znaczy, że kąpiel, czy prysznic, należy wziąć dopiero po zakończeniu. Zabronione jest też używanie poduszek i koców elektrycznych.
Przebieg badania
W celu rozpoczęcia rejestracji pracy serca, lekarz przykleja na klatce piersiowej pacjenta elektrody, połączone przewodami z aparatem o kształcie niewielkiego pudełka.
Od tej chwili, nie wolno zdejmować elektrod, ani manipulować przy rejestratorze, aż do czasu zakończenia badania. Nie należy przy tym zmieniać swoich codziennych przyzwyczajeń i planów. Można zajmować się tym, co zwykle.
Warto przy tym pamiętać, by starać się utrzymywać raczej wysoką aktywność fizyczną, by można było ocenić jej wpływ na pracę serca.
Oprócz noszenia przy sobie rejestratora i dbania o to, by nie doszło do odłączenia elektrod, w trakcie badania należy zapisywać w specjalnym dzienniku pacjenta, każdą podejmowaną aktywność fizyczną i towarzyszące jej emocje oraz pojawiające się reakcje fizyczne, związane z pracą serca. Chodzi między innymi o ból, omdlenia, czy arytmię.
W przypadku brania leków, również należy to odnotować w dzienniku – jakie i o której były przyjmowane.
Odczyt i interpretacja zapisu EKG, następuje po upłynięciu wcześniej wyznaczonego czasu badania i zdjęciu elektrod z ciała pacjenta.
